Solo – de officiële naam is Surakarta – ligt circa 60 km ten noordoosten van haar zusterstad Yogyakarta. De stad heeft een rijke Javaanse historie, cultuur en traditie. Het is een voormalige koninklijke stad met twee koninklijke paleizen binnen haar grenzen. Het eerste is het Kraton Kasunanan (ook wel: Kraton Surakarta), het in 1745 gebouwde onderkomen van de Pakubuwono koningen. Een niet onaanzienlijk deel van het bouwwerk werd in 1985 door brand verwoest. Deels weer herbouwd heeft het echter veel van zijn grandeur verloren. Het meest opvallend aan het bouwwerk is de Panggung Songgo Buweno, een in 1782 gebouwde achthoekige toren met vier verdiepingen. Het andere koninklijke paleis is het Pura Mangkunegaran, de zetel van Prins Mangkunegara. Dit tweede paleis – in 1757 gesticht na een bittere familietwist – is in aanzienlijk betere staat. Het centrum van het complex wordt gevormd door de pendopo, een paviljoen opgetrokken in een gemengde Javaanse en Europese stijl. In het museumgedeelte van het paleis zijn tal van interessante objecten afkomstig uit de persoonlijke collectie van Prins Mangkunegara VII te zien. Solo is ook de thuisbasis van de grootste fabrikanten van batik in Indonesië. Het zal dan ook geen verbazing wekken dat hier de grootste batik- en textielmarkt van Indonesië – de Pasar Klewer –  te vinden is. Voor echte batikliefhebbers is het Batik Museum Danar Hadi een must. Het heeft meer dan 10000 stukken en bezit daarmee de grootste batikcollectie ter wereld.

Op zo’n 35 km ten oosten van Solo liggen op de hellingen van Mount Lawu twee hindoe-tempels uit de vijftiende eeuw, te weten de Sukuh Tempel en de Cetho Tempel. De tempels zijn beroemd vanwege hun bijzondere vorm. Voor wat betreft de vormgeving doen ze namelijk sterk denken aan Maya-tempels.

Circa 15 km noordelijk van Solo is in Sangiran een belangrijke archeologische opgraving – de Sangiran Early Man Site – te vinden. Hier zijn fossielen van de eerste voorouders van de mens, de Pithecanthropus erectus (de “Java Man”) gevonden. Diverse van de opgegraven skeletten zijn te zien in het fraai ingerichte nieuwe museum in Sangiran.